แจ้งความเท็จ หลัก : มาตรา 137
#เลคเชอร์กฎหมาย
#กฎหมายอาญา #มาตรา137
#แจ้งเท็จ
มาตรา 137 “ผู้ใดแจ้งข้อความอันเป็นเท็จแก่เจ้าพนักงาน ซึ่งอาจทำให้ผู้อื่นหรือประชาชนเสียหาย ต้องระวางโทษ...”
🔵 การแจ้งข้อความให้เจ้าพนักงานทราบจะทำโดยวิธีใดก็ได้และจะเริ่มโดยผู้กระทำความผิดเข้ามาแจ้งด้วยตนเองหรือตอบคำถามเจ้าพนักงานก็ได้ เช่น
- แจ้งตรง ๆ หรือตอบคำถาม
- แจ้งโดยวิธีการกรอกข้อความเท็จในเอกสาร แล้วยื่นเอกสารนั้นต่อเจ้าพนักงาน
- แจ้งโดยวิธีแสดงหลักฐานเท็จ
- แจ้งโดยรับรองเท็จ
▶️ ลักษณะ
1️⃣ ไม่มีเหตุการณ์เกิดขึ้นจริง ไปแจ้งว่ามีเหตุการณ์เกิดขึ้นจริง หรือไม่เห็นเหตุการณ์ไปแจ้งว่าเห็น (ฎ.1955/2546)
2️⃣ ต้องเป็นการยืนยันข้อเท็จจริง ไม่ใช่การแสดงความคิดเห็นหรือการคาดคะเน (ฎ.2550/2529)
3️⃣ ข้อความอันเป็นเท็จต้องเป็นข้อความเท็จซึ่งเป็นสาระสำคัญในอดีตหรือในปัจจุบันที่ไม่ตรงกับความจริงเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องอนาคต (ฎ.1953/2492)
4️⃣ ต้องเป็นการแจ้งข้อความที่เป็นเท็จ มิใช่เป็นเพียงการให้คำมั่นสัญญา แล้วผิดหรือไม่กระทำตามคำมั่นสัญญานั้นในภายหลัง (ฎ.1953/2492)
5️⃣ ต้องเป็นการแจ้งเท็จใน “ข้อเท็จจริง” ไม่ใช่ “ข้อกฎหมาย” ดังนั้น ถ้าข้อความที่แจ้งไม่เป็นเท็จ แม้ว่าจะมีการให้ความเห็นในทางกฎหมายถึงการกระทำตามข้อเท็จจริงนั้นในภายหลังผิดไปจากที่แจ้ง ก็ไม่ผิดฐานแจ้งความเท็จ(ฎ.4248/2561)
▶️ ข้อความต้องเป็นข้อสำคัญในคดี
ข้อความเท็จนั้นต้องเป็นข้อสำคัญในคดี แม้มาตรา 137 ไม่มีองค์ประกอบว่า “ความเท็จนั้นเป็นข้อสำคัญในคดี” เหมือนมาตรา 177 แต่เมื่อพิจารณาตามแนวคำพิพากษาฎีกาแล้วได้ความว่าความเท็จต้องเป็นข้อสำคัญในคดีนั้นด้วย
▶️ การจะเป็นความผิดตามมาตรา 137 ต้องแจ้งความเท็จแก่เจ้าพนักงานที่มีอำนาจหน้าที่เกี่ยวกับเรื่องที่แจ้ง อาจเป็นหน้าที่ตามกฎหมาย หรือหน้าที่ตามที่ได้รับมอบหมายจากผู้บังคับบัญชาก็ได้
🔶 ข้อสังเกต
1) ถ้าแจ้งกับเจ้าพนักงานที่ไม่มีหน้าที่รับแจ้ง ไม่มีความผิดตามมาตรา 137
2) เจ้าพนักงานต้องปฏิบัติหน้าที่โดยชอบ
3) ในคดีแพ่ง การยื่น “คำคู่ความ” เป็นเท็จ ไม่มีความผิดตามมาตรา 137
▶️ “อาจ” ทำให้ผู้อื่นหรือประชาชนเสียหาย ไม่จำเป็นต้องมีความเสียหายเกิดขึ้นจริง เพราะกฎหมายใช้คำว่า “อาจ” ดังนั้น เป็นความผิดสำเร็จเมื่อมีการแจ้ง แต่หาก “ไม่น่าจะเสียหาย” ก็ไม่เป็นความผิด
#อย่าลืมกดไลก์ กดแชร์ แบ่งปันความรู้ให้เพื่อน ๆ ด้วยนะคะ