เขตอำนาจสอบสวน (ป.วิ.อ. มาตรา 18, 19, 20)

#เลคเชอร์กฎหมาย 

#กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา #ภาพรวมเขตอำนาจสอบสวน

   📍สัปดาห์นี้ติวเตอร์ได้นำภาพรวมในเรื่องเขตอำนาจสอบสวนตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาฝากทุกท่านค่ะ โดยหลักการพิจารณาเราจะดูก่อนว่ากรณีความผิดอาญาที่เกิดขึ้นนั้นได้เกิดในราชอาณาจักรหรือนอกราชอาณาจักร หากเป็นความผิดในราชอาณาจักรแล้วเราจะนำมาตรา 18 และ มาตรา 19 มาวินิจฉัยว่าใครเป็นผู้มีอำนาจสอบสวนและเป็นพนักงานสอบสวนผู้รับผิดชอบ แต่หากเป็นความผิดที่เกิดขึ้นนอกราชอาณาจักรให้นำมาตรา 20 มาวินิจฉัยค่ะ

   ❤️กรณีความผิดเกิดขึ้นในราชอาณาจักร แยกพิจารณาเป็น 2 กรณี คือ ความผิดเกิดท้องที่เดียวหรือความผิดเกิดหลายท้องที่เกี่ยวพันกัน  

   🧡หากเป็นความผิดเกิดขึ้นท้องที่เดียว (มาตรา 18) พนักงานสอบสวนผู้มีอำนาจสอบสวน คือ พนักงานสอบสวนท้องที่ที่ความผิดเกิด หรืออ้าง หรือเชื่อว่าได้เกิดภายในท้องที่ของตน หรือพนักงานสอบสวนท้องที่ที่ผู้ต้องหาถูกจับหรือท้องที่ที่ผู้ต้องหามีที่อยู่ โดยผู้ที่จะเป็นพนักงานสอบผู้รับผิดชอบ คือ พนักงานสอบสวนท้องที่ที่ความผิดอาญาได้เกิดในเขตอำนาจของตน เว้นแต่ มีเหตุจำเป็นหรือความสะดวก จึงให้พนักงานสอบสวนท้องที่ที่ผู้ต้องหามีถิ่นที่อยู่หรือพนักงานสอบสวนท้องที่ที่ผู้ต้องหาถูกจับเป็นพนักงานสอบสวนผู้รับผิดชอบ

  🧡แต่หากเป็นความผิดเกิดขึ้นหลายท้องที่เกี่ยวพันกัน (มาตรา 19) พนักงานสอบสวนทุกท้องที่ที่ความผิดเกี่ยวข้องมีอำนาจทำการสอบสวน แต่ผู้ที่จะเป็นพนักงานสอบสวนผู้รับผิดชอบต้องพิจารณาว่าจับผู้ต้องหาได้ก่อนหรือพบการกระทำความผิดก่อน หากจับผู้ต้องหาได้แล้วพนักงานสอบสวนท้องที่ที่จับเป็นพนักงานสอบสวนผู้รับผิดชอบ แต่หากจับผู้ต้องหายังไม่ได้พนักงานสอบสวนผู้รับผิดชอบ คือ พนักงานสอบสวนท้องที่ที่พบการกระทำความผิดก่อน

   ❤️กรณีความผิดเกิดขึ้นนอกราชอาณาจักร (มาตรา 20) หากเป็นกรณีความผิดเกิดขึ้นนอกราชอาณาจักรและเป็นความผิดซึ่งมีโทษตามกฎหมายไทย อัยการสูงสุดหรือผู้รักษาการแทนเป็นพนักงานสอบสวนผู้รับผิดชอบตามมาตรา 20 ทั้งนี้สามารถมอบหมายหน้าที่นั้นให้พนักงานอัยการหรือพนักงานสอบสวนคนใดเป็นผู้รับผิดชอบทำการสอบสวนแทนก็ได้ แต่จะมอบหมายให้ทั้งพนักงานอัยการและพนักงานสอบสวนร่วมกันเป็นพนักงานสอบสวนผู้รับผิดชอบไม่ได้ และเมื่อผู้ที่ได้รับมอบหมายทำสำนวนเสร็จแล้วให้ส่งสำนวนพร้อมความเห็นตามมาตรา 140 มาตรา 141 หรือมาตรา 142 ไปยังอัยการสูงสุดหรือผู้รักษาทำการแทนเพื่อออกคำสั่งฟ้องหรือไม่ฟ้องต่อไป