สรุปหลักกฎหมาย เรื่อง ความผิดฐานข่มขืนใจ ตาม ป.อ. มาตรา 309

สรุปหลักกฎหมาย เรื่อง ความผิดฐานข่มขืนใจ ตาม ป.อ. มาตรา 309

▶️ พิจารณา

1️⃣ โดยทำให้กลัวว่าจะเกิดอันตรายต่อชีวิต ร่างกาย เสรีภาพ ชื่อเสียง หรือทรัพย์สินของผู้ถูกข่มขืนใจนั้นเองหรือของผู้อื่น 

📍ฎ.288/2529 จำเลยกับพวก 5 คนนั่งรถยนต์ปิคอัพมาที่ไร่ของผู้เสียหาย แล้วจำเลยลงมาพูดขู่บังคับผู้เสียหายให้ออกไปจากไร่ของผู้เสียหายภายใน 2 เดือน ถ้าไม่ยอมออกจะให้ลูกปืนกินหรือใช้ปืนยิง ซึ่งต่อมาผู้เสียหายได้หนีออกจากไร่ของตนเพราะกลัวจะถูกทำร้ายตามที่จำเลยพูดขู่ไว้ การกระทำของจำเลยเข้าลักษณะเป็นความผิดต่อเสรีภาพตาม ป.อ. มาตรา 309 ซึ่งลงโทษได้ตาม ป.วิ.อ. มาตรา 192 แม้โจทก์จะฟ้องขอให้ลงโทษตาม ป.อ. มาตรา 337

2️⃣ โดยใช้กำลังประทุษร้าย ม.1 (6) หมายถึง ทำให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจของบุคคล รวมถึงการทำให้อยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้ เช่น การมอมสุรา ใช้ยาทำให้มึนเมา ให้กินยาระงับประสาท ใช้ยานอนหลับ หรือสะกดจิต 

3️⃣ ความผิดฐานข่มขืนใจ (ม.309) เป็นความผิดที่ต้องการผล 

🔶 หากยังไม่มีการกระทำ ไม่กระทำการ หรือจำยอมต่อสิ่งใด ตามที่ถูกข่มขืนใจเกิดขึ้น การกระทำดังกล่าวยังคงเป็นเพียงความผิดฐานพยายามข่มขืนใจ ตาม ม.309, 80 เช่น ผู้เสียหายไม่หยุดรถตามที่จำเลยข่มขืนใจ (ฎ.2436/2534) แต่หาก!! มีการกระทำการตามที่ถูกข่มขืนใจแล้ว แม้จะจำยอมกระทำการตามที่ถูกข่มขืนใจไม่เต็มจำนวน ถือว่าผิดสำเร็จ ไม่ใช่เพียงแค่พยายาม (ฎ.2406-2408/2519)

🔶 แต่ถ้าการกระทำ ไม่กระทำการ หรือจำยอมต่อสิ่งใด “มิได้เกิดจากความกลัว” การกระทำดังกล่าวยังคงเป็นเพียงความผิดฐานพยายามข่มขืนใจเช่นกัน เช่น ทำไปเพราะความรำคาญ เป็นต้น